Imperium Kontratakuje

Dla wielu osób Wielka Brytania i Anglia to jedno, i to samo. To oczywiście mylne pojęcie, i możemy to odczuć wyjątkowo dotkliwie w Szkocji, gdzie twierdząc że jesteśmy w Anglii ryzykujemy uszczerbkiem na życiu bądź zdrowiu. Państwo oficialnie nazywa się Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, a piecze nad nim sprawuje pewna przemiła starsza Pani.

Pozdro dla kumatych ;)

Żeby to wszystko zrozumieć musimy cofnąć się do starożytności kiedy to paru zbłąkanych rudych wikingów i Gotów przybyło do pewnej małej wysepki w rogu Europy. Zajęli się uprawą rolną i hodowaniem owiec. Żeby nie było nudno podzielili się na kilka klanów, by mieć powód aby się na wzajem wyrzynać. Postanowili nazwać się Celtami. Niektórzy twierdzą że Celtowie byli niezmiernie rozwinięci, i utrzymywali kontakty z nadprzyrodzonymi mocami, świadczyć o tym mają enigmatyczne budowle takie jak na przykład Stonehenge. Niektórzy uważają że Stonehenge to największe w historii osiągnięcie Brytyjczyków.Ta sielanka trwała do roku 42n.e kiedy to Brytania doświadczyła pierwszej prawdziwej fali emigrantów. (Oczywiście Rzymianie przymierzali się do tego już wcześniej, ale wówczas byli zbyt zajęci Wencyngetoryksem.) Wtedy to Cesarz Klaudiusz, wraz ze swoim wiernym przydupasem, Aulusem Plaucjuszem postanowili wybrać się na wyspy, (bynajmniej nie na truskawki). Dzięki temu tubylcy zostali włączeni do Cesarstwa Rzymskiego i mogli cieszyć się innymi  osiągnięciami ówczesnej techniki, takimi jak łaźnie i akwedukty. Jednak nie wszyscy byli tym zachwyceni, między innymi niejaka Boudika. Boudika była z plemienia Icenów, i była jakby Brytyjską, rudą, Angelą Merkel starszej generacii. Kiedy w roku 60, ówczesny namiestnik Brytanii, Swetoniusz Paulinus, pojechał oblegać paru druidów na wysepce koło Walii (według nieoficjalnych danych, chciał aby wyjawili mu znaczenie Stonehenge)  Boudika wykorzystała okazje i wznieciła krwawe powstanie, które Swetoniusz spacyfikował. Co do Boutiki, nie wiadomo jak skończyła, Tacyt twierdzi że popełniła samobójstwo, podczas gdy Kajusz Dion twierdzi że padła ofiarą epidemii. Cała sprawa też nie była korzystna dla Swetioniusz, gdyż został odwołany ze stanowiska przez Nerona, gdyż ten się obraził, że była taka fajna rzeź a nikt go nie zaprosił. Po kilku dekadach od tego zdarzenia władze na Imperium Rzymskim objął Hadrian. Hadrian nie miał ochoty walczyć czy spoufalać się ze Piktami (Szkoci to Piktowie wersja 2.0) więc zbudował  mur. I w ten sposób zapoczątkował trwającą do dziś modę na budowanie wszechobecnych murków, które służą do oddzielenia  swojego pastwiska od pastwiska sąsiada. 

Mur Hadriana oddzielający Piktów od cywilizacji

teraźniejszy murek służący do oddzielania jednych owiec od drugich owiec.

Rok  410 n.e. jest uznawany za koniec władzy Rzymu nad Brytanią. Wtedy to imperium osłabło i żaden murek nie mógł obronić go przed Barbarzyńcami.  Rzymscy namiestnicy opuścili Brytanie. Anglo-Saksonowie zjednoczyli się i ustanowili sobie Królestwo Anglii, a po pewnym czasie ich piktyjscy koledzy postąpili podobnie i założyli Szkocję. Przez kilka lat nikt zbytnio się nie interesował tą małą wysepką, a jej mieszkańcy spędzali czas na swojej wersji gry o tron. Trwało to do roku 1066 kiedy to niejaki Wilhelm , postanowił zostać zdobywcą i wybrał się z Normandii do Anglii. Wtedy na tronie Angielskim zasiadał Herald II Goodwin. Obejmowanie władzy było dość męczące dla Heralda, gdyż musiał po przekomarzać się z paroma osobami by poparli jego racje do tronu, co wiązało się z różnymi finezyjnymi morderstwami, więc nie miał ochoty tracić królestwa. Zorganizował armie i stoczył parę bitw aż w końcu doszło do starcia w Hastings. Wtedy to armia Wilhelma, licząca około 10,000 stoczyła bohaterskie starcie z armią Heralda liczącą sobie około 7000 ludzi. Bitwa ostatecznie zakończyła się kiedy jeden ze strzelców Wilhelma trafił strzałą w oko Haralda, który zmarł na miejscu. W ten sposób w Święta Bożego Narodzenia w 1066 na tronie Anglii zasiadł Wilhelm Zdobywca. Mimo swojego tytułu jego władza nie była ostatecznie umocniona aż do roku 1072.  Jednak Wilhelm nie nazywał się Zdobywcą bez powodu. Zdobywanie było jego największym hobby, to też do roku 1094 większość Wali była pod władzą jego najstarszego syna, Wilhelma II.
W ten sposób Anglia i Walia były jednym państwem, a Szkocja drugim  taki stan rzeczy trwał do 1603 kiedy po śmierci królowej Elżbiet w wersji 1.0, na tron wszedł ówczesny król Szkocji, Jakub VI i został Jakubem I Anglii. Kubuś był synem Szkockiej królowej Marii. Maria była kuzynką Elżbiety jednak w roku 1587 kuzynki się pokłóciły, a  że Ela była dość obrażalska skazała ją na śmierć (chociaż trzeba przyznać że nie bez wahania) . I tak to kiedy i Elżbiecie przyszło umierać, nie miała ona żadnego potomstwa, a syna zmarłej kuzynki wskazała na dziedzica.  Od tego czasu, choć oba królestwa miały jednego władce pozostały one oddzielnymi królestwem. w 1606 do użytku weszła flaga stworzona z połączenia szkockiej i angielskiej flagi.

Flaga Zjednoczonego Królestwa, powszechnie używana jako fajny wzorek na poduszki i notesy

Mało znana flaga szkocji

Flaga Anglii, ją najczęściej widać na mistrzostwach piłki nożnej

 



 





Dopiero w roku 1707 za panowania królowej Anny, powstało Zjednoczone Królestwo. Ance zapewne nie chciało jeździć na osobne posiedzenia parlamentu w Anglii i w Szkocji. W ten sposób powstało Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Od 1922, Irlandczycy z południa oddzielili się i w 1937 zyskali niepodległość, jako Republika.